-28-

en kinderen het overleefd hadden in Nederlands-Indië. Gelukkig zei ze.

Op 8 december 1945 is ze vredig gestorven.

 

We sjouwden alle bedden naar de kelder. De kachel en het fornuis ook. Zo konden we in de kelder blijven wonen. Er was geen water meer maar op de Goltziusstraat bij van Boekholt daar hadden ze nog een pomp. Ook de elektriciteit liet verstek gaan. We maakten de kaarsen van Cerasine uit de zaak.

 

Na al deze bommen was de brug nog niet helemaal kapot. Wel de hele binnenstad .......

 

Ondertussen rukten de Amerikanen en Engelsen na de invasie in Frankrijk goed op. Na het slagveld in Normandië ging het tamelijk vlug door Frankrijk en België. Ze stonden zo voor de grens van Nederland.

 

De twee grote zakenpanden die van ons waren, waren er ook niet meer. Maar ons gezin was nog bij elkaar.

 

We kregen nu met granaten te maken. Hierdoor was het op straat gevaarlijk. Toch moesten we voor levensmiddelen af en toe naar buiten. Als je het dan hoorde fluiten vlogen de granaten over je heen. Maar anders was het gebeurd.